Αρρωστημένος Σωφρονισμός

Το παρακάτω κείμενο αποτελεί άποψη μιας πρώην κρατούμενης.
Tο ότι το σωφρονιστικό σύστημα στην Eλλάδα είναι όχι απλώς προβληματικό αλλά θα μπορούσα να το πω ακόμα και σάπιο, είναι λίγο πολύ γνωστό. Θα ήθελα όμως να αναφέρω κάποια γεγονότα που σίγουρα είναι άγνωστα στο ευρύ κοινό.

Συγκεκριμένα στις γυναικείες φυλακές επικρατεί η εξής αρχή: Όταν κάποια γυναίκα γυρίζει στη φυλακή είτε από δικαστήριο είτε από κάποιο νοσοκομείο είναι υποχρεωμένη να ανεχτεί και να βιώσει κολπική και ενίοτε πρωκτική εξέταση, για λόγους ασφαλείας (τυχόν εισαγωγές ναρκωτικών) από την εκάστοτε δημόσια σωφρονιστική υπάλληλο βάρδιας, η οποία εντελώς αυθαίρετα, και με τις «ευλογίες» του αρχιφύλακα και της Διεύθυνσης φοράει μια άσπρη ρόμπα νοσοκόμας και φυσικά κάνει τη νοσοκόμα στις γυναίκες κρατούμενες όσον αφορά κολπικές, πρωκτικές εξετάσεις, αλλά και διανομή φαρμάκων.

Σκεφτείτε 600 γυναίκες που βρίσκονται μόνο στις φυλακές Kορυδαλλού βιώνουν καθημερινά την εξαθλίωση, την ταπείνωση, τον πόνο και τον φόβο (για να μην πω τρομοκρατία) αφού αν οι κρατούμενες δεν συμμορφωθούν με τα δεδομένα του «σωφρονιστικού» καταστήματος δέχονται την απειλή της απομόνωσης. Αναρωτιέστε τι ακριβώς είναι η απομόνωση; Οι αθλιότερες συνθήκες... Ένα στρώμα στο πάτωμα και μια κουβέρτα, βρωμιά, κρύο, μουχλιασμένοι τοίχοι. Kαι αυτό όχι μόνο αν η κρατούμενη έχει πέσει σε κάποιο πειθαρχικό παράπτωμα ή δεν συμμορφώθηκε με το παραπάνω σύστημα, αλλά και όπως προανέφερα κάθε φορά που γυρίζει στη φυλακή θα περάσει για τρία εώς πέντε 24ωρα στην απομόνωση για λόγους ασφαλείας όπως λένε οι «σωφρονιστές» μας.

Ότι προανέφερα είναι βέβαια μια σταγόνα στον ωκεανό των εκατοντάδων παρατυπιών που λαβαίνουν χώρα στις ελληνικές φυλακές και πιστέψτε με όλα αυτά είναι απολύτως αληθή και όχι επειδή τα άκουσα αλλά επειδή τα βίωσα για σχεδόν 4 χρόνια. Πραγματικά δεν ξέρω αν υπάρχει λέξη που να μπορεί να δείξει την ξεφτίλα του ελληνικού σωφρονιστικού συστήματος.

Σίγουρα εγώ ήμουν τυχερή και αυτή τη στιγμή είμαι σχετικά καλά. Έχω το σπίτι και τη δουλειά μου και φυσικά ζω. Kαι το τονίζω αυτό γιατί τώρα θα μπορούσα να είμαι νεκρή αφού μέσα στη φυλακή προσπάθησα πολλές φορές να βάλω τέρμα στη ζωή μου εφόσον δεν άντεχα όλη αυτή την αθλιότητα που επικρατούσε και συνεχίζει να επικρατεί.

Νομίζω ότι πρέπει τελικά να γίνει κάτι με αυτές τις συνθήκες εν έτη 2008.

Προς προβληματισμό

Για ποιο λόγο να ασχοληθεί αυτό το blog με τους φυλακισμένους; Προφανώς, αφού βρίσκονται στη φυλακή, κάτι κακό έχουν κάνει και σωστά τιμωρούνται. Με αυτό τον τρόπο ικανοποιείται το κοινό περί δικαίου αίσθημα, η κοινωνία αισθάνεται πιο ασφαλής και ο εγκλεισμός λειτουργεί παραδειγματικά και αποτρεπτικά για τους υπόλοιπους.

Η παραπάνω άποψη, αν και υπεραπλουστευμένη, αντανακλά την κρατούσα αντίληψη περί εγκλήματος και τιμωρίας. Όταν μάλιστα τα υποκείμενα αναφοράς προέρχονται από περιθωριακές ομάδες ή από την αλλοδαπή, οι γνώμες που ακούγονται είναι πιο ακραίες και απόλυτες.

Όλοι εμείς όμως, που αναλαμβάνουμε το ρόλο του επικριτή, που δικάζουμε και καταδικάζουμε με τόση ευκολία συνανθρώπους μας, έχουμε αναρωτηθεί ποιοι είναι οι λόγοι που τους οδήγησαν στο σημείο να διαπράξουν κάποιο έγκλημα; Επίσης σπάνια προβληματιζόμαστε για τη χρησιμότητα και τη σωφρονιστική αξία του εγκλεισμού σε κάποια φυλακή, για τις κακές συνθήκες διαβίωσης και τα ψυχολογικά προβλήματα που προκαλεί η μακρόχρονη κράτηση, η μακρόχρονη απραξία και η μακρόχρονη συμβίωση με άλλους συγκρατούμενους. Και τέλος, όταν πλέον έχουν εκτίσει τη ποινή τους και αποφυλακίζονται, αυτό που εισπράττουν είναι στην καλύτερη περίπτωση η αδιαφορία και στη χειρότερη ο στιγματισμός και η κατακραυγή παρά το ενδιαφέρον για το κατά πόσο είναι ικανοί να επανενταχθούν στην κοινωνία, να μπορέσουν να εργαστούν ή να ξεπεράσουν τις τραυματικές εμπειρίες που βίωσαν κατά τη διάρκεια της κράτησής τους. Και μόνο το γεγονός πως οι περισσότεροι (αναγκάζονται να) βρίσκουν εκ νέου στο έγκλημα τη μοναδική διέξοδο από τα προβλήματά τους, θα έπρεπε να αποτελεί ικανή αιτία προβληματισμού για την κατάσταση των φυλακισμένων και το σωφρονιστικό σύστημα της χώρας.

Οποιοσδήποτε μοιράζεται τον προβληματισμό μας και επιθυμεί να δημοσιοποιήσει και να συνεισφέρει με τις απόψεις και τα σχόλιά του στην καλλιέργεια ενός σχετικού διαλόγου, μπορεί να στείλει e-mail στη διεύθυνση poignant00@gmail.com ή απλώς να απαντά στα δικά μας άρθρα (τα οποία είναι ελεύθερα προς σχολιασμό). Η φιλοδοξία του παρόντος blog είναι η δημιουργία ενός γόνιμου κλίματος συζήτησης και ο προβληματισμός των επισκεπτών. Απώτερος σκοπός μας είναι η, όσο δυνατόν, μεταβολή της κυρίαρχης στάσης απέναντι σε μια ευπαθή κατηγορία ανθρώπων και η μείωση των προκαταλήψεων προς το πρόσωπό τους.

Σχετικά με το blog

Σκοπός αυτού του blog είναι να ευαισθητοποιήσει το ευρύτερο κοινό, όσον αφορά την ποιότητα ζωής κρατουμένων των φυλακών και αποφυλακισμένων ατόμων, καθώς και να γνωστοποιήσει τα (σοβαρά) προβλήματα της καθημερινότητάς τους. Τα θέματα που θα μας απασχολήσουν έχουν να κάνουν με τις συνθήκες κράτησης, την αντιμετώπιση των ναρκομανών και με τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν πρόσφατα αποφυλακισμένα άτομα στην προσπάθειά τους να επανεισέλθουν στην κοινωνία.